.

.


Το σύνθημα μας !!!












ΑΝΘΡΩΠΟΣ / ΣΥΜΠΑΝ / ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ


Ο άνθρωπος είναι μια μορφή ζωής του σύμπαντος, του Όλου. Έχει αδιάσπαστο δεσμό μαζί του. Δεσμό σεβασμού και αρμονίας.
Κάθε μορφή και πηγή ζωής στο σύμπαν προορίζεται να υπηρετεί και να υπηρετείται.
Το υπηρετώ εδώ, είναι με την αρχαία ελληνική έννοια: προσφέρω, φροντίζω.
Οι πηγές ζωής του πλανήτη είναι ικανές να υπηρετήσουν (προσφέρουν, φροντίσουν) τις ανάγκες του ανθρώπου, αρκεί να τις υπηρετεί (προσφέρει, φροντίζει) κι αυτός.
Ιδιαίτερα συχνά όμως ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και ιδιοκτήτης και για εύκολο και γρήγορο πλουτισμό καταστρέφει ανεπανόρθωτα πηγές και μορφές ζωής του πλανήτη.
Πλανήτη που του παραχωρήθηκε με γενναιοδωρία από το σύμπαν και από τις επόμενες γενιές των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος είναι πολίτης του σύμπαντος.
Υπηρετεί και υπηρετείται και σε πνευματικό επίπεδο από το Όλον.
Πρώτοι μίλησαν γι' αυτά τα θέματα οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.
Εκτός από τον αισθητό ορατό κόσμο, υπάρχει και ο νοητός κόσμος. Ο κόσμος των Ιδεών του καλού, ο κόσμος των Οντοτήτων.

Μια ωραία και αλληγορική ιστορία του Πλάτωνα. Η ιστορία της σπηλιάς στη γη, όπου η είσοδος της είναι ανοιχτή στο φως και κάτω στο βάθος της ζουν αλυσοδεμένοι άνθρωποι με τέτοιο τρόπο, ώστε να βλέπουν μόνο προς τον τοίχο. Πίσω τους και μακριά τους καίει μια φωτιά. Ότι βλέπουν οι άνθρωποι στον τοίχο, είναι οι σκιές των πραγμάτων και νομίζουν ότι οι σκιές αυτές είναι τα ίδια τα πράγματα.
Εάν κάποιος δεσμώτης κατορθώσει να ελευθερωθεί από τα δεσμά του, βγει από την σπηλιά και ανέβει πάνω στη γη ή αν κάποιος τον τραβήξει για να ανέβει, τότε μόλις αντικρίσει ξαφνικά τον ήλιο θα αισθανθεί αρχικά έντονο πόνο στα μάτια. Όταν αρχίσει να συνηθίζει το φως του ήλιου, θα δει μια άλλη πραγματικότητα, τον επάνω κόσμο. Σιγά-σιγά θα αντιληφθεί, ότι είναι κάπως πιο κοντά στην πραγματικότητα και τέλος, θα συνειδητοποιήσει ότι η πραγματικότητα που έβλεπε μέχρι τότε που βρισκόταν στην σπηλιά, δεν ήταν η πραγματική.
Η σπηλιά, παρομοιάζεται με τον αισθητό ορατό κόσμο. Η φωτιά και το φως της, παρομοιάζονται με τον ήλιο και τη δύναμή του. Ο ήλιος, παρομοιάζεται με την δύναμη του νοητού κόσμου των Ιδεών του καλού, του κόσμου των Οντοτήτων. Η ανάβαση του δεσμώτη προς τα πάνω και το ότι άρχισε σιγά σιγά να συνηθίζει το φως του ήλιου, παρομοιάζεται με την μεταλλαγή που ασκεί στον άνθρωπο η παιδεία.
Η θέαση του επάνω κόσμου, παρομοιάζεται με τη γνωσιολογική άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο των Ιδεών του καλού, στον κόσμο των Οντοτήτων και τέλος, οι δεσμώτες με τους πολίτες.
Ο δεσμώτης που ελευθερώθηκε μόνος του από τη σπηλιά αναζητώντας την έρευνα και τη γνώση, παρομοιάζεται με τον φιλόσοφο. Δεν έχει πια καμία διάθεση να επιστρέψει στη σπηλιά, το κάνει όμως από αγάπη για δικαιοσύνη για τους υπόλοιπους δεσμώτες, ακόμα κι αν επικριθεί ή και τιμωρηθεί γι'αυτό.

Η επιστήμη λέει πως αυτό που βλέπει ο άνθρωπος, είναι μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, η σκιά των ειδώλων. Ότι η όραση του ανθρώπου αντιλαμβάνεται μόνο 3 διαστάσεις. Μιλούν για περισσότερες διαστάσεις, παράλληλα σύμπαντα, την ταυτόχρονη ύπαρξη του ανθρώπου σ' αυτά, το πέρασμα του σ' αυτά.
Για τον Πυθαγόρα υπάρχουν κείμενα, που αναφέρουν ότι οι άνθρωποι τον έβλεπαν ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικά σημεία της Σάμου.
Ο Αϊνστάιν είπε: "Η πραγματικότητα είναι μία αυταπάτη, αλλά επίμονη. Η διαφορά μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος είναι μόνο μια πεισματική ψευδαίσθηση. Ο άνθρωπος είναι μέρος του συνόλου του σύμπαντος, ένας περιορισμός στον χρόνο και στον χώρο. Γνωρίζει τον εαυτό του συνήθως μόνο μέσα από τις δικές του σκέψεις και τα δικά του συναισθήματα, ένα είδος φυλακής, που τον περιορίζει στις προσωπικές του επιθυμίες και σε λίγους κοντινούς του ανθρώπους. Πρέπει να ελευθερώσει τον εαυτό του από αυτή τη φυλακή και να αγκαλιάσει όλα τα πλάσματα κι όλη την ομορφιά του κόσμου".
Ο άνθρωπος είναι μέρος του Όλου. Του ορατού και του νοητού κόσμου των Ιδεών του καλού, του κόσμου των Οντοτήτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου