Σύμφωνα με τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στη σχέση δράσης και αντίδρασης, όπου κάθε πράξη πηγάζει από μία αιτία και ταυτόχρονα η πράξη αυτή γίνεται η αιτία άλλων πράξεων, που θα ακολουθήσουν.
Οι πράξεις του ανθρώπου διαμορφώνουν το κάρμα, που τον συνοδεύει στις επίγειες ενσαρκώσεις του.
Όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται, τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα και γίνεται ο ίδιος, συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.
Κάρμα ουσιαστικά είναι το πλαίσιο ενός ηθικού νόμου, που επιδιώκει να εκπαιδεύσει τον άνθρωπο στις αξίες του σεβασμού, της δικαιοσύνης, της ισορροπίας και της αρμονίας με τον εαυτό του και με κάθε πηγή και μορφή ζωής στον πλανήτη.
Το κάρμα δεν είναι τιμωρός, ούτε μοιρολατρία. Ηθικός νόμος και αξίες είναι.
Είναι στην κρίση του κάθε ανθρώπου η επιλογή οπτικής της ζωής. Μοιρολατρική οπτική της ζωής, που υποκρύπτει αβουλία και αποδοχή όσων του συμβαίνουν σαν ακολουθία και τιμωρία εξιλέωσης από πράξεις προηγούμενων ενσαρκώσεων ή θετική οπτική της ζωής, που τον οδηγεί στην εξέλιξη της πνευματικής του δύναμης και της διαχείρισης της ζωής του μέσα από την σοφία των ηθικών αξιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου